Deze zondagochtend schoot ik al vroeg uit de veren omdat ik perse een jurk af wilde maken.
Mijn ega draaide zich nog even heerlijk om en ik sloop stilletjes naar mijn atelier. Deed vervolgens de gordijnen open en riep toen heel hard dat er nú het mooiste uitzicht van de wereld te zien was. Nou is hij geen wintermens dus de enthousiaste roep had geen effect maar dat ben ik wel, dus hop snel warme kleding met laarzen aan en met de camera om mijn nek snelde ik de duinen in. Riep nog: “ben zo terug…!”
Het was nog geen acht uur in de morgen en behalve een paar baasjes met hondenpoot afdrukken waren de wegen nog maagdelijk wit. De krakende sneeuwpassen hoor ik nog, wat een heerlijk geluid is dat toch.
Na anderhalf uur kreeg ik een appje, “kom je nog ontbijten?” met een smiley….Ik was al op weg naar huis maar dan met wat grotere passen. Met een fris koppie en enthousiaste verhalen zat ik weer aan tafel, wat smaakt een ontbijt dan extra lekker!
Ik heb veel foto’s gemaakt en kon maar niet goed kiezen welke ik zou laten zien dus heb ik bedacht om u gewoon mee te nemen naar deze ochtend winterwandeling door onze achtertuin.
Met dezelfde instellingen zijn de foto’s genomen, niet bewerkt alleen kleiner gemaakt voor dit item.
Het is nu goed te zien dat het licht in de vroege ochtend blauw is door de weerkaatsing van de sneeuw en het licht van de lantaarnpalen wat in de loop van de ochtend weer verdwijnt, wonderlijk.
Ik ga weer gauw verder met het jurkje want die moet vandaag toch echt af. Lekker cosy mijn warme atelier in, heerlijk!
Veel kijkplezier!
