Er was eens een sjaal, gemaakt van de zuiverste en zachtste dunne wol, prachtig versierd met een schildering van een kunstenaar uit verweg. Deze sjaal kwam in al zijn pracht en praal, na vele dierbare omzwervingen terecht bij de uiteindelijke draagster. Liefdevol werd hij gekoesterd en tevoorschijn gehaald om iedere keer weer te worden bewonderd, totdat…. Een brutale crimineel, zij heeft al bekend, midden in de nacht haar kans schoon zag.
Zij sloop de kamer in waar de kostbare sjaal over de stoel hing en ging ermee aan de haal. De volgende ochtend lag de sjaal in stukjes op de vloer… Paniek! Om niet iedere keer met veel verdriet naar de verragde sjaal te hoeven kijken, werd hij toch liefdevol in het bewaarhoesje gedaan en verstopt, diep in de kast.
Ik kreeg een hulpvraag. Angeline, mag ik jou mijn kapotte sjaal laten zien of jij er wat mee kunt zodat ik hem weer kan dragen? Natuurlijk getriggerd door wat hier achter zou zitten zei ik, kom maar op, we verzinnen wel wat. Voor mij bestaan problemen niet (tot op zekere hoogte), want er is altijd een oplossing. De sjaal kwam met eigenaresse. We rolden het vodje uit de bewaartas en tsja, wat zal ik ervan zeggen. Weer in de tas gedaan, opgehangen en erover nagedacht. Na een paar dagen wist ik het, eerst maar eens voorzichtig wassen met het meest zachte sopje, plat drogen, voorzichtig strijken en dan kijken wat er tevoorschijn komt. En zo geschiedde. Om de constructie te verstevigen moest er een ander doek achter. Dat werd een super zachte zuiver cashmere stof in diep donker rood. Zowel de kleur als het materiaal matchte perfect bij het (nog steeds) vodje. En zo werd ieder hapje uit de sjaal toch gekoesterd want ach, de crimineel kreeg toen wel een standje maar dat haalde toch niet zoveel uit, zij mag nog steeds lekker bij de baasjes liggen. Bijna iedere draad werd vastgezet op het zachte cashmere, alsof een bedje werd opgemaakt maar dan voor altijd. De schildering werd weer zichtbaar en zo ontdekten we, tot onze verbazing, steeds meer wat er allemaal op de sjaal was afgebeeld.
En nu? Nu wordt de sjaal weer in al zijn pracht en praal getoond, en wordt hij voor allerlei gelegenheden uit de doos gehaald. De doos is dicht op tijden dat de eigenaresse er niet bij is want tsja, zo’n traumatisch avontuur, dat gaat de sjaal niet meer overkomen!
